در عاشقانه ترین نفسها هم
بر اشکهایم می خندی
شاید روح همیشه خسته ات
روزمرگی تصویر خواب آلودم را
بر شیشه ی ساعت دیواری اتاق
بر نمی تابد
و تنهایی
با شکست پیمانه
داغی شیرین بر تشنگی احساسم
می گزارد.
تا بعد...
در تمامی گوشه های روشن و تاریک وجودم
زیبایی روح یگانه اش هویداست
و نوید بهشت همیشه از اشکهایش جاری است.
تا بعد...