رهایی !

دستانت

داستان هجرانم را

                                ذره ذره

در رود جاری کرد

و آسمان

بر اشکهای چکیده بر دامانت

                                       خندید

و رهایی

                    با لبی تکیده

بر مهربانی انگشتانت

                                بوسه زد

 

تا بعد... 

شبای بی تو...

به یاد چشم مستت بی قرارم 

به دلتنگی گذشته روزگارم 

شبای بی تو رو ای نازنینم 

برای گریه کردن دوست دارم 

  

تا بعد...

پاییز تو بهار !

بهار اومد ولی پاییزه بی تو 

 غم از دیوار و در می ریزه بی تو 

همه روزام به دلتنگی گذشته 

 شبام از اشک و آه لبریزه بی تو 

  

تا بعد...