بک غزل شبانه !

در آستان چشم تو در نیمه های شب
گوش فلک کر شده از گریه های شب

دستان پرنوازش من بی حضور تو
آتش زده به پیکر نغمه های شب

دیری است که نی ستان شده این دل پریش
با یاد آن که نی اش داشت شکوه های شب

هرگز برون نخواهم شد از مدار تو
سرگشته ام به کوی تو چون سایه های شب

وقتی که خنده ی تو همچو گل شکفت
نازل شدند به دفترم آیه های شب

امشب که خواستم بسرایم ز موی تو
ساختند غزل برای تو واژه های شب

تا بعد...