پرده نشین عشق!

سال ۷۶ بود. خیلی دلم می‌خواست یه غزل برای آقا مهدی بگم. ولی می‌ترسیدم خراب بشه و شرمنده آقا بشم. یه شب که حال خوشی داشتم یه بیت نوشتم و بعد بیتای دیگه بهش اضافه شد ولی بیت اولی اونقدر به نظرم دلنشین بود که بیتهای دیگه پیشش فروغی نداشتند. تصمیم گرفتم همین تک بیت رو نگهدارم و بقیه رو حذف کنم:


                          ای گم شده هستی آرامش جان بازآ

                       ای پرده نشین عشق تا کی به نهان بازآ    



                                             
                         میلاد مهدی بر ره‌نشستگانش خجسته باد

           تا بعد....

بیا دریا شویم!

از وقتی دریا شدم هر کتاب یا نوشته‌ای که دریا داره نا خود آگاه توجهم رو جلب می‌کنه. چند وقت پیش رفته بودم داداشی رو ببینم. یه کتاب خونشون بود به اسم بیا دریا شویم نوشته لئو بوسکالیا. امانت گرفتم. واقعا جالبه:


...............

تصور غلط ما از عشق این است که عشق حد و اندازه‌ای دارد، که اگر آن را فراوان و راحت ببخشیم از آن تهی می‌شویم. کسانی که پایبند این عقیده‌اند در عشقشان بسیار صرفه‌جو هستند و عمری را صرف اندوختن آن می‌کنند. برای چه نمی‌توانم بفهمم!

..................

تا زمانی که به طور فعال با عشق درگیر نباشیم، نخواهیم توانست از بزرگترین هدیه‌ای که به ما داده شده است بهره ببریم و آن را به دیگران نیز ببخشیم. 


  تا بعد....

یاقوت سبز!

گامهای سبزش

بر جاده‌های خاکی قلبمان

ردی به زیبایی یاقوت گذاشته است

این جای پا

ابدی است

و تداعی‌گر

هماره عشق ورزیدن


*****

سالروز هست شدنت مبارک
یاقوت سبز

http://www.shirinsol2002.persianblog.com



تا بعد.....