حاجت عاشورایی !

انگشتانم در نیاز گونه‌های یخ‌زده‌ات

                                                    می‌سوزند

قطعات به خون نشسته‌ی قلبم

تصویر تو را تکرار می‌کنند

مژه‌های همیشه دریایی‌ام

قطرات وجودت را

به میهمانی باران می‌برند

در ثانیه‌هایی که تداعی‌گر

سیاهی چشمهایت هستند

آرزوی با تو بودن

حاجت عاشورایی من است

نازنینم، بیا

تا طلوع دوباره‌ی بودنم را

جشن بگیرم

تا آرامش وجود خاکستری‌ام را

به رنگ شادی درآورم

تا در سایه‌ی مهربانی‌ات

بیاسایم

تا باز، دامان آلوده‌ام

پذیرای خستگی‌هایت باشد


۱۰/۱۲/۸۲ 

تاسوعای ۸۲



تا بعد....