پاک !

                  دفترم   

                             - چه بی نظم -  

                  از نفسهایت حکایت می کند  

                  حتی وقتی 

                   آیهَ الکرسی را زمزمه دارد  

                 و مادرم  

                 بی آنکه نام تو را بداند  

                 با چشمهایی از جنس کویر  

                                                         دعایت می کند  

                  هیچکس نمی داند  

                  در ورای تراوت دست هایت 

                  و لبخندهای نسیمانه ات  

                  رنجی مسیحانه  

                                               ضجه می زند 

                  و مریم  

                  از پاکی تو زاده می شود  

                                                         هر لحظه  

                  و باز نفس های توست  

                  که واژگانم را به اسارت می برد  

                 و باز  

                                     دفتری دیگر   

                            

                                       تا بعد...

تا بعد...