امروز دلم از یه چیزایی گرفته بود نتیجه ش این شد:

دیری است ما در شهرمان باران نداریم

دیگر نشان از سایه ی ایمان نداریم

لبخند ما بینی اگر از فرط گریه است

حتی به کرمان پسته ی خندان نداریم

خوابیده در هر گوشه از شهر یک گرسنه

ماه صیام است گوئیا شعبان نداریم

زشتی و زیبایی چنان در هم فرو رفت

گویی فرشته اند همه، شیطان نداریم

صدق و صفا و راستگویی پیشه ی ماست

چیزی برای یکدگر پنهان نداریم

اندیشه آزاد است و مردم گشته سالار

در هیچ جای این دیار زندان نداریم

خشکی اگر اکنون بلایی در جهان شد

دیری است ما در شهرمان باران نداریم

تا بعد...

مرگ یک ترانه !

به یاد مرتضی پاشایی. هنرمند جوان از دست رفته ...

هزار حرف عاشقانه در گلو گره خورد

خبر مرگ یک ترانه در گلو گره خورد

.

غروب دلخستگی بود و گاه هجرت بود

و اشک که دانه دانه در گلو گره خورد

.

شروع رفتن تو بود و جاده های سیاه

و گریه های بی بهانه در گلو گره خورد

.

حلول حنجره ات آشیان دل ها بود

هوای خلوت عاشقانه در گلو گره خورد

.

شبی نبود به بلندای آن شب منحوس

و بغضی عجیب شبانه در گلو گره خورد

.

میان این همه فریاد، چقدر حیرانم

و یک سکوت، ناشیانه در گلو گره خورد

تا بعد...

غبار جان !

من از غزال چشم تو، غزل غزل سروده ام

و در پناه عشق تو همیشه زنده بوده ام

در این زمان که عاطفه به گل نشسته نازنین

میان اشک، نفس نفس غبار جان زدوده ام

تا بعد...