انسان کامل!؟

در جهان امروز غایت روشهای تعلیم و تربیت اینه که انسانهایی ایجاد کنه که دارای آرامش شخصیت باشن. وآرامش شخصیت دارای شاخصها و پارامترهاییه که تو روشهای پداگوژی مفصل به اون پرداخته شده. بطور خلاصه میشه گفت آرامش شخصیت یعنی رفتار بر اساس منطق و زیر پا نگذاشتن ارزشهای عرفی جامعه ورفتاری عاری از خشونت و احترام به عقاید دیگران و تحمل عقاید مخالف خود.

همه اینا درست ولی به نظر من اگر انسانی با این تعریف دارای آرامش شخصیت باشه ولی از عشق و عرفان تهی باشه آرامش اون مثل اینه که یه رباتو برنامه ریزی کرده باشی همون انسانای ربات گونه‌ای که آلن پارکر تو فیلم دیوار اونو بشدت مورد انتقاد قرار داده. پس فکر می‌کنم:


آرامش شخصیت + عشق = انسان کامل

ولی عملا جمع کردن این دو با هم کار مشکلیه و گاهی با تناقضهای لاینحلی روبرو میشیم. اینه که می‌بینیم آدما انگار تا به یکیشون نزدیک میشن از اون یکی دور میفتن و بشریت داره تو این تناقض دست و پا می‌زنه.

فکر می‌کنم کسی لیاقت پیامبر شدنو داره که این دو تا رو در حد خیلی بالا در خودش جمع کرده باشه.

به امید کمال….

**********
اون دوستانی که لطف کردن و لینک منو گذاشتن فکر نکنن ما ... هستیم. به موقعش از خجالت درمیام .
بابا من هنوز تو این وادی تازه کارم.