نور امید !

بیا و دلم را به یغما ببر

به هر جا که خواهی، آنجا ببر

بیا از سیاهی نجاتم بده

به نور امید سهیلا ببر

مرا از شب سرد مجنونی ام

به یک بوسه تا کوی لیلا ببر

شبانگاه در اوج سرمستی ام

رها از زمین، تا ثریا ببر

ز تشویش بیهوده و بی امان

به آرامش پاک دریا ببر

از این روز و شب های سطحی و پوچ

به معنای عشق تا به ژرفا ببر

                           تا بعد...