در حضورت
پروانه ها
به سپیدی صبح سلام می کنند
و تو
با دامنی پر از نیلوفر وحشی
به شبنم های غمزده
تبسم می بخشی
تا بعد...
بیا برای فاصله ها گریه کنیم
به مرگ بی صدای صدا گریه کنیم
بیا سیاه بپوشیم برای دلتنگی
به رنگ سرد عاطفه ها گریه کنیم
تا بعد...
مث آواز یه گنجیشک واسه بیداری گل ها
مث شعر عاشقونه واسه احساس یه دریا
مث قاصدک می آری خبر از بنفشه و گل
تو نسیم پاک عشقی واسه عاشق شدن ما
تا بعد...