آفرینش !

خدا چشمان مستت آفریده

دو تا خنجر به بالاشان کشیده

ردیف نیزه ها بر جای مژگان

و این دیوانگی بر من رسیده

تا بعد...

امروز دلم از یه چیزایی گرفته بود نتیجه ش این شد:

دیری است ما در شهرمان باران نداریم

دیگر نشان از سایه ی ایمان نداریم

لبخند ما بینی اگر از فرط گریه است

حتی به کرمان پسته ی خندان نداریم

خوابیده در هر گوشه از شهر یک گرسنه

ماه صیام است گوئیا شعبان نداریم

زشتی و زیبایی چنان در هم فرو رفت

گویی فرشته اند همه، شیطان نداریم

صدق و صفا و راستگویی پیشه ی ماست

چیزی برای یکدگر پنهان نداریم

اندیشه آزاد است و مردم گشته سالار

در هیچ جای این دیار زندان نداریم

خشکی اگر اکنون بلایی در جهان شد

دیری است ما در شهرمان باران نداریم

تا بعد...