باور دریایی!

...وقتی اولین نوشته‌شو که یه دعا بود بهم داد، به استعدادش پی بردم و تشویقش کردم که ادامه بده......تا اینکه نادونی و حسادت دیگران باعث سردی اون از من شد...... تا اینکه دیروز یه شعر سفید ازش به دستم رسید که فکر می‌کنم تمام احساسش رو تو این شعر ریخته:


سراب وجودت را از دور

و از پس پرده‌های ریا

دریایی می‌پنداشتم

چه کنم که چشمانم

تشنه عظمت و پاکی دریاست

و آن را می‌جوید
 
و می‌خواهد

من هرگز دریا را

از چشمانم نخواهم گرفت

تو هرچه هستی باش

و من

بر این باور ساده دیرینه‌ام

خواهم ماند

و به جای تو

باورم را از تو دوست خواهم داشت

و عمق نگاهم را

به قعر باور دریایی‌ام

خواهم برد



تا بعد.....