دو نفر مانند خطوط موازی راه‌آهن در مسیر جاده زندگی قرار می‌گیرند. دو خط موازی که هیچوقت به هم نمی‌رسند ولی در کنار هم معنی پیدا می‌کنند. بینهایت قطعه آنها را به هم متصل کرده‌اند تا آنها همچنان موازی بمانند و قطارهای پر از مسافر را به مقصدشان برسانند. اگر روزی آنها به هم برسند دیگر هیچ قطاری از روی آنها عبور نخواهد کرد.
پس، آرزوی وصال برای آنها یعنی آرزوی پوچی، بیهودگی و قهقرا. که اگر چنین شود. قطعه آهن بی‌مصرفی بیش نیستند.
۱۱/۹/۸۲
ایستگاه راه‌آهن
کرج
تا بعد...
تو وصال رو چی می دونی؟
یه اتفاق ساده!
یه چیز راحت و بی دردسر؟
از نوشته هات معلومه اهل دردی
معنی هجررو می فهمی
و شوق وصل رو تجربه کردی
اما نمی دونم چرا این حرفت به دلم نمی شینه
دلم برای اون دوتایی که وصل براشون اول درده خیلی میسوزه
امید وارم هیچ کس به سرنوشت خط راه آهن گرفتار نشه
نوشتت منو یادت این ترانه میندازه
کاشکی این دیوار خراب شه منو تو با هم بمیرین توی یک دنیای دیگه دستهای همو بگیریم
محمد عزیزم سلام !
امید قطار مهربانی ات در ایام ما ایستگاه دائمی داشته باشد و هر از چند گاهی سوغاتی از ترنمهای مهرت را روانه ایام ما کند.
ارادتمند
چه نتیجه گیری نا امیدانه ای ...فقط در مورد خطوط آهن صادقه.
اما در کنار هم نیز می توان در راه خدا بود...؟!
انطباق دو خط حالتی از موازی بودنشان است...
سلام دریایی :)
راستی به نظرت ساحل بهتره یا دریا ؟؟ و چرا ؟ برام جالبه نظرت رو بدونم :]
باز هم حکایت دو خط موازی ... که به نظر من تو بینهایت هم به هم نمی رسن . زندگیشون فقط کابوسه ..
دقیقا به این معنی رسیدم .
واقعا عالی بود.
موفق باشی . ۱۹/۹/۸۲ خانه پای کامپیوتر
سلام...خیلی دلم گرفت...خیلی زیاد...آخه چرا؟یعنی این هم جزء امتحان ها هست؟ آره؟...وای خدا خیلی سخته ...خیلی زیاد...آخه چرا؟؟؟؟؟؟من چرا نمیتونم این چیزا رو بفهمم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟/
مااومدیما!
می دونی دو خط موازی در واقعیت به هم نمی رسن اما اگه مستقیم نگاهشون کنی خطای دید نشون می ده که بهم رسیدن از این خطاها تو زندگی زیاد پیش میاد
قشنگه کارت من هم تازه شروع کردم اگه شد بیا و نظرتو بگو