طعم گیلاس !

انگشتانم

چون شاخه های بید

برگونه هایم می رقصند

و غروب لبخند نارنجی اش را

برای تسلای چشمانم

                                  می فرستد

و من

با گنجشکهای جا مانده از کوچ

که در پای نارون های بی برگ

سرود بودن یا نبودن را می خوانند

در انتظار بهار

در انتظار چشیدن دوباره ی طعم گیلاس

                                                       می مانم

می مانم

تا جان برهنه ام

در تداوم بوسه های نسیم

تولدی دوباره یابند

 

تا بعد...