در عاشقانه ترین نفسها هم
بر اشکهایم می خندی
شاید روح همیشه خسته ات
روزمرگی تصویر خواب آلودم را
بر شیشه ی ساعت دیواری اتاق
بر نمی تابد
و تنهایی
با شکست پیمانه
داغی شیرین بر تشنگی احساسم
می گزارد.
تا بعد...