دریای دریایی
دریای دریایی

دریای دریایی

گریز !

 

 از نگاه آینه ها

 

                            می گریزم

 

بر گیسوان باد شانه می زنم

 

و فال می گیرم

 

شاید دستی به نرمی نسیم نوازشم کند

 

و لبهایی به سرخی شقایق

 

داغی دوباره

 

بر پیکرم نهد

 

تا در گله ی آدمها

 

                               پیدا شوم

 

 

تا بعد...

طراوت خیال !

 

هر چه زمان می گذرد

 

شبهای من بیشتر از گذشته

 

به رنگ چشمانت نزدیک می شوند

 

و هر شب

 

 طراوت خیالم را

 

از گیسوی  بر شانه ریخته ات 

 

                                        احساس می کنم

 

 

و در صبح گناه آلود دستانم

 

نگاهت آیینه ی ندامتم بود

 

در آرامش آغوش

 

زیر باران  اشکها

 

                             پاک شدم

 

                                           و دریا

 

 

 

تا بعد...

 

رود !

 

چون رود جاری می شوم

 

                                     گاه آرام   

 

                                     گاه خروشان

 

به آن امید که نسیم پاییز به کرانه ام پای نهد

 

تا از مهربانیم

 

                               لبریزش کنم  

 

 

 

 

تا بعد...