بزرگی.

بچه که بودم آدمای بزرگو تو داستانا و اساطیر می‌گشتم. ولی به مرور فهمیدم اگر چشمامو خوب باز کنم و آدمای دور وبرمو نگاه کنم ممکنه به آدمای بزرگ بربخورم که هیچ نام و نشونی تو تاریخ ندارن که هیچ حتی نزدیکترین کسانشونم پی به بزرگی و عظمتشون نمی‌برن فقط خدا از قلبشون آگاهه و بس. اینجا دو نمونه براتون میارم:

- یه پسر خاطر خواه دختری شد و دختره هم تمام رؤیاهاشو تو پسره دید. روز خواستگاری پسره متوجه شد دختره یه خواهر بزرگترم داره که چون قیافه قشنگی نداره خواستگار درست و حسابی هم نداره. اونم خواستگاری رو از خواهر بزرگتر کرد و تا حالا هم پاش وایساده. عشقشو تو دلش نگه داشت و با خدا معامله کرد.

- همین چند ماهه با یه نفر آشنا شدم که وقتی احساس کرد ابراز علاقش ممکنه یه خانواده رو تحت تاثیر قرار بده و بنیان اونو سست کنه. علاقه‌شو تو خودش نگه داشته (هرچند علاقش از نوع مادی و جسمانی نبود) و از زبونو قلمش علیرغم میل درونیش نفرت و دلزدگی می‌باره تا پیش خدا و وجدانش روسفید باشه.

اینها نمونه‌هایی هستن از جلوه عشق الهی، ایثار و عرفان.

خدایا … اگه اینجور آدما زیاد بودن دنیات گلستون می‌شد نه؟

تا بعد…

یه قدیمی کهنه! یه امروزی مدرن!

قدیمی کهنه

چشم یاری!

......

ما زیاران چشم یاری داشتیم

خود غلط بود آنچه می‌پنداشتیم

شیوه چشمت فریب جنگ داشت

ما خطا کردیم صلح انگاشتیم

.....


امروزی مدرن

آدما!

.......

آدما از آدما زود سیر می‌شن

آدما از عشق هم دلگیر می‌شن

آدما رو عشقشون پا می‌ذارن

آدما آدمو تنها می‌ذارن

.....


خداحافظ ای جاودانه‌ترین یادگار زندگی‌ام خداحافظ ...

مناجات

... اونقدر نوشتنم میاد که حد نداره. از طرفی کارهای علمیم مونده تا پونزدهم برای همایش گیاهان دارویی باید مقاله بدم. کتاب دست تالیفمم هست. خدایا کمک کن. ولی دلم میخواد از عشق و از دلتنگی و از دوست داشتن بنویسم. فکر می‌کنم شاید اگر الان ننویسم بعدا نتونم. الان اومدم زنجان عروسی یکی از اقوام شبم باید برگردم.
کاش وقت بود ذهنیاتمو می‌ریختم اینجا. ولی باید برم. قبل از رفتن یه تیکه از نیلوفرانه رو که قیصر امین پور سروده و حتما هم با صدای افتخاری شنیدین میارم:

خدایا عاشقان را با غم عشق آشنا کن

ز غمهای دگر غیر از غم عشقت رها کن

توخود گفتی که در قلب شکسته خانه داری

شکسته قلب من جانا به عهد خود وفا کن



تا بعد...