باز هم !

در خلوتگاه وصل

دستهای پری‌وارت را 

با انگشتان تکیده‌ام

                        رنجاندم

ولی دیدم که انگشتانت

بر این ریسمان رهایی

چنگ می‌زنند.

*****

دوباره چشمهایت فریادی از نیاز بود

و لبهایت چه مغرورانه 

                           سکوت پیشه کردند

ولی در زیر باران بوسه‌هایم  

لبهایت هم به آرامشی وهم انگیز تن دادند.

*****

وقتی دستهای نوازشگرت 

پیشانی‌ام را می‌نواخت

اشکهایم در مرثیه‌ی هجران جاری شد

و فرشته ها خوب می‌دانند که این

                                                اوج رهایی است.






تا بعد...